Een zoet contrast: ICT-er én imker tegelijk

Delen op social media

Over bloemetjes en bijtjes leerden we vroeger op school al. Toch is Jeffrey Davids hier nog steeds vrijwel dagelijks mee in de weer. Want is hij weliswaar manager ICT & Geo bij de Provincie Zeeland, zijn hart ligt bij zijn twintig bijenvolken. Wie hem de kans geeft, krijgt een inspirerend verhaal over koninginnen, werkbijen, honing en de kracht van apitherapie (de geneeskracht van de honingbij). “Ik ben echt een megafanatieke imker”, concludeert hijzelf.

De combinatie van bijen en ICT ligt meer voor de hand dan je aanvankelijk zou denken. Althans, volgens de redenering van Jeffrey zelf. “Ik vind de stilte die nodig is om met bijen te werken een mooie tegenhanger voor het hectische werk in de ICT. Ambachtelijk versus digitaal; dit is voor mij pure ontspanning.”

Starten met eigen bijenvolken
Dat hij imker zou worden, lag voor een geboren Hagenees niet voor de hand. Maar toen de liefde hem naar Zeeuws-Vlaanderen trok en hij daar verleid werd om mee te gaan naar een voorlichtingsavond was hij in één klap verkocht. “Er gebeurde iets: aan het einde van de avond was ik bezeten.” Jeffrey meldde zich aan, volgde theorielessen, werd gekoppeld aan een ervaren imker en kon van start. “Met onze verhuizing naar Poonhaven bouwden we direct een eerste bijenstal. Ik had de opleiding gevolgd samen met mijn schoonzus en haar partner en we kregen van onze praktijkbegeleider bij de afronding drie bijenvolken. Langzaam is dit aantal uitgegroeid. We hebben nu bijvoorbeeld ook een bijenstal in Terneuzen. Het leuke is dat we ook met onze bijenvolken reizen. Zo gaan we wel eens naar Drachten voor de bevruchting van fruitbomen en op Walcheren zijn we actief bij de bevruchting van bloemen.”

Van bloemen, bijen en honing
De vanzelfsprekendheid waarmee Jeffrey over bijen praat, is voor een leek nauwelijks bij te benen. Dit gaat serieus iets verder dan de bloemetjes en bijtjes van school. “Een koningin verzamelt een volk om haar heen. De werkbijen zweten een soort was uit, waarmee ze honingraten maken. Die vullen ze met nectar en stuifmeel. Dit is een soort provisiekast voor de koningin. Wij kiezen ervoor om nooit alle honing weg te halen, zodat er een wintervoorraadje voor de bijen overblijft.”

Honing slingeren
Die honing slingert Jeffrey twee tot drie keer per jaar uit de raten. Na het centrifugeren en filteren kan de pure, goudgele honing de potjes in. Mierzoet, maar o zo lekker. “De bij is erg bloemvast. Zo ontstaan de verschillende smaken honing. Wij hebben een kast staan bij enkele lindebomen in Terneuzen. Die honing, die smaak, dat is mijn favoriet. Bijzonder is het laagje stuifmeel dat na het slingeren bovenop de honing ligt. Dat geven we aan mensen met hooikoorts. Naarmate je dat meer gebruikt, nemen de hooikoortsklachten af.”

Bijen en sociale contacten
Had Jeffrey al gezegd dat zijn werk als imker dus ook veel sociale contacten met zich meebrengt? Ook dat maakt het zo leuk. “Mensen komen aan de deur honing kopen, maar ik geef ook presentaties en bezoek seminars. Ik blijf leren! Wist je bijvoorbeeld dat er alleen in Zeeland al 350 hommel- en bijensoorten zijn? Geweldig toch? Laat mensen ook nooit nesten vernielen. Bijen zijn zo belangrijk voor bestuiving van tal van producten en insecten maken delen uit van een voedselketen. Ze zijn zó nodig! Bel een imker om ze weg te halen of laat ze gewoon hangen. De meeste bijen doen niets.” 

Blije bij
Wie Jeffrey bij zijn bijenkast ziet, kan bijna niet anders dan een beetje jaloers zijn. Het zoemen van de bijen zorgt voor een aangename ontspanning. Het lijkt of veel zaken er ineens iets minder toedoen. Zijn eindeloze vertrouwen dat de bijen hem niets zullen doen, versterkt dat gevoel. Als hij dan ook nog een honingraat tevoorschijn haalt, een bijenwaszegel verbreekt en je de pure honing proeft, dan begrijp je direct wat hij bedoelt: daar word je blij van!