We lopen warm voor meer vierdaagsen

Delen op social media

“Daar zaten we dan, in een trekkershutje, met kabbelende beekjes die plots waren veranderd in woeste stromen. Politie en brandweer waren alom aanwezig, water en elektriciteit was er niet meer. Je voelt je als wandelaar dan erg klein. We konden niet verder en niet terug en hadden nauwelijks nog te eten. Gelukkig was onze zoon bereid ons op te halen.”

Natuurlijk leidt niet elke wandeling van Tom Elie en zijn vrouw Astrid Rehorst tot avonturen zoals afgelopen zomer in Luxemburg. Gelukkig maar, want anders zouden ze de sport, die ze beiden zo waarderen, wellicht de rug toekeren. Want, wandelen, dat doen deze twee ondernemers graag. Als drijvende krachten achter het familiebedrijf Elie Beveiliging, dat zij samen met hun twee zoons runnen, hebben ze ervaren hoe fijn het is om lopend het hoofd leeg te maken. Tom praat met passie over het wandelen, een sport die hij ontdekte na een zware knieoperatie in 2017. “In ons hectische leven brengt wandelen rust. Met een familiebedrijf zoals het onze gaat het ongemerkt vaak over zaken, óók als we thuis zijn. Als je loopt, kun je niet anders dan verder lopen. Je hoofd raakt vanzelf leeg. Je komt tot rust en dat biedt ruimte voor nieuwe ideeën, andere inzichten en overpeinzingen. Bovendien, je leert relativeren”, vertelt Tom.

Wandelen in België
Hun passie voor de wandelsport startte in 2017, na Tom’s tweede knieoperatie (de eerste was in 2013). Hardlopen ging toen niet meer, maar wandelen wel. “We begonnen met tien, vijftien, twintig kilometer. Eerst in de omgeving, maar later ontdekten we dat er met name in België veel wandelingen worden georganiseerd. In het begin was het voor mij echt zwaar. Soms haalde ik mank, en daardoor behoorlijk gefrustreerd, de finish. Maar gaandeweg ging het beter en samen lopen beviel. Belgen maken er ook echt een feestje van, met soms bier-, jenever- of kaasproeverijen langs de route. Erg leuk!”

Nijmeegse Vierdaagse
Het ultieme doel voor veel wandelaars is vanzelfsprekend de Vierdaagse van Nijmegen. Dat Tom deze al vijf keer op zijn palmares had bijgeschreven, maakte Astrid een tikkeltje jaloers. Al sinds haar jeugd droomde zij ervan deze prestatie toch minstens één keer in haar leven neer te zetten. “Ik heb als militair vijf jaar achtereen aan de Vierdaagse meegedaan. Met alleen maar goede herinneringen; het vertrek vanuit Kamp Heumensoord, marcheren met kameraden en natuurlijk het enorme feest in Nijmegen zelf. Astrid en ik hebben ons heel goed voorbereid. In 2019 was het zover. We liepen 40 kilometer per dag en genoten volop. Opgegeven kan bijna niet, je wordt gedragen door het enthousiasme van de toeschouwers. Aan de finish kregen we allebei een bronzen kruisje. Ook ik, met nieuwe knieën en de eerste keer met Astrid, ben ik inderdaad opnieuw gaan tellen.” Na deze vierdaagse hebben Tom en Astrid het lopen van vierdaagsen te pakken. Er volgen er veel, zoals de Sallandse Wandelvierdaagse en de Heuvelland4daagse.

Het Pieterpad op
De impact van corona is ook voelbaar in de wandelsport. De georganiseerde tochten kwamen in 2020 en 2021 vrijwel te vervallen. Het was aan de individuele wandelaars zelf om de conditie en het wandeltempo op peil te houden. Natuurlijk bleven Tom en Astrid lopen. Sterker nog, in 2021 begonnen ze aan een nieuwe uitdaging: het Pieterpad. Tom: “We starten op 14 februari, bij min vijftien (!!) in Pieterburen. Daarna liepen we telkens een stuk van het pad. Op 2 mei kwamen we aan in Maastricht. We hadden er 500 kilometer op zitten. Leuk is dat we ingeschreven staan bij de stichting Pelgrimswegen. Je bent dan officieel pelgrim en krijgt dan stempels onderweg in je pelgrimspaspoort. Zo deed de pastoor in Coevorden speciaal voor ons de kerk open en hadden we in Tilburg een mooi gesprek met de bisschop zelf.”

Op naar Rome!
Wie denkt dat ze na de finish in Maastricht uitgelopen waren, begrijpt de aard van de wandelaar niet. Er is altijd een nieuwe horizon om te ontdekken, verder en verder. Dat geldt ook voor Tom en Elie. Want wie het Pietrpad verlaat, stapt automatisch over op de GR5, het langeafstandswandelpad naar Nice. Zie hier een nieuwe uitdaging! “We zullen Nice niet bereiken, want ons streven is om af te slaan naar een andere wandelroute, de Via Francigena, één van de oudste pelgrimswegen in Europa. Deze loopt via Zwitserland, over Sint Bernardpas, naar Rome. Het is op de GR5, in het Luxemburgse Echternach, dat we deze zomer door het noodweer strandden. Maar onze plannen zijn er nog steeds en die we hopen we snel weer te kunnen oppakken. Ondertussen pakken we ook regelmatig de fiets en volgen we de berichten over nieuwe wandeltochten op de voet. Want eerlijk, vooral die verschillende vierdaagsen lopen, daar lopen wij voor warm.”